|
|
|
De CREATIE van SUB-HOLONS in HOLONS.
Combinaties en tal van andere soorten koppelingen zijn mogelijk in holons en tussen holons.
Vooraf moet ik eerst nog een nieuwe eigenaardigheid vermelden. Holons ontwikkelen zich tot grotere stelsels in een hierachisch verband, maar daarom nog niet louter in afzonderlijk opgebouwde lagen.
Dit klinkt wellicht moeilijk maar toch is het eenvoudig.
In verklaar dit even aan de hand van de tekening hieronder.
Zoals je ziet ontstaat een eerste holon (1) op het membraan (0) zelf. Nu zijn er dan meerdere mogelijkheden. Eerste holons kunnen onderling met elkaar koppelen via pelastraties (1 + 1)maar zij kunnen ook zelf met het membraan koppelen (1 + 0) . Dat geeft verschillende combinaties van membraan in het nieuwe holon. Maar er zijn nog andere verbindingen mogelijk! Een holon kan zichzelf pelastreren. (self-pelastration).En een holon kan zelfs in zichzelf 'kruipen' (self-embedding) of in een andere holon insluipen of infilitreren, zoals wij in ons bed tussen de lakens kruipen. De meeste logische verbinding is echter een directe pelastratie.
Hierbij moet ik echter ook nog wijzen op de mogelijkheid dat een (directe of indirecte) pelastratie de active holon niet noodzakelijk door ALLE lagen van de passive holon gaat (maar dat laten wij verder buiten beschouwing).
Dus holons zullen meestal op het membraan een soort laag maken, en vanuit die eerste laag worden dan meerdere bijkomende lagen gevormd, etc. (zie hierboven een eerste laag en daarboven een nieuwe laag, maar het aantal spacetime-laagjes in een holon wordt NIET bepaald door de rangorde in opbouw maar door de specifieke combinatie per holon. Zo kan een holon die twintig lagen hoog zit toch nog pelastreren met het algemeen membraan.
SUB-HOLONS.
Even ter herhaling. Het totaal membraan systeem beweegt constant waardoor ook de membraan delen in de holons meebewegen, dus in elke holon schuiven de laagjes over elkaar. Door het samenpersen van de lagen in het holon zijn de trillingen in elke onder-laag van het holon verschillend omdat de uitrekbaarheid van elke laag anders is.
Dit kan op verschillende manieren.
De lagen in het holon oscilleren en maken aldus ook nieuwe sub-holons. Dus een binnenlaag maakt in een buitenlaag een externe sub-holon of omgekeerd een buitenlaag maakt een interne sub-holon.
Als een sub-holon wordt gemaakt heeft dat wel gevolgen voor het gehele holon, namelijk het spacetime-oppervlak waaruit het sub-holon is ontstaan heeft nu rondom zich een reeks vervormingen (deformations) en bijgevolg gaat het totale holon anders oscilleren (vibreren).
Holons kunnen ook sub-holons IN ANDERE holons maken.
Bekijk nu het spacetime membraan als een geleider (een doorgever) van vibraties. Je kan dat visualiseren als een de golven van een laken in de wind of een dik touw waaraan je een slag geeft en waarbij dan zich dan een soort golf voorbeweegt. Door het doorgeven van extreme vibraties via een gemeenschappelijk membraan laag kan een holon ook extreme vibraties in een verafgelegen holon verwekken die dan daar een nieuwe koppeling (bv. zeer tijdelijk of langdurig) maken. Dit zal enkel gebeuren indien in de ontvangende holon een aantal gunstige (harmonische) vibraties aanwezig zijn die samen met de nieuwe vibratie-golven extra hoge oscillaties geven zodat er een nieuwe koppeling mogelijk is. Op dezelfde wijze kunnen bewegingen van het totaal systeem natuurlijk ook sub-holons maken in elke holon die daarvoor ontvankelijk is.
Wij zien dus dat holons en sub-holons, net zoals het totaal systeem continu in beweging zijn. Zij vormen eigenlijk één geheel, en daardoor zullen interne bewegingen in holons (die dynamische zones zijn van hogere dichtheid) ook weer terug-koppelen (feed-back geven) op het totaal systeem. Je kan die holons hier ook beschouwen als kleine scharniertjes. Door bewegingen van het totale systeem gaan alle interne scharniertjes ook bewegen, maar hun interne beweging zal ook op hun beurt de bewegingen van het totaal systeem beïnvloeden.
Door dit terug-koppel effect zal het geheel een soort eeuwigdurende beweging inhouden. Als je dit idee helemaal doortrekt naar het ontstaan van leven blijk dan dat de bewegingen van het membraan, dus de gravitatie, aan de basis ligt. Dit is een fundamenteel nieuwe visie op het leven, want geen enkele theorie heeft dat ooit kunnen verklaren. Dat wij als mens (ook een holon met miljarden sub-holons) LEVEN komt omdat wij - als MENS - een soort geisoleerde zone van gespecialiseerde holons zijn waarvan in ieder van die sub-holons interne membraandelen tenopzichte van elkaar bewegen, aangedreven door de universele bewegingen van het totale systeem!
Om dit duidelijker te maken gebruik ik nu het voorbeeld van een arm met een hemds-mouw en daarover de mouw van een jas. Nu zijn er drie mogelijkheden van beweging. Ten eerste de arm beweegt, en de twee mouwen volgen mooi de beweging van de arm. Ten tweede kun je aan de mouw van het hemd trekken en dan zie je ook de arm mee volgt en ook de mouw van de jas. Ten derde kun je aan de mouw van de jas trekken en de twee anderen volgen ook. Zo zie je dat holons deel uitmaken van andere holons. Maar het is niet noodzakelijk dat de oudste holon aan de buitenkant zit want alles hangt af welke holon de active en welke de passive rol heeft. Dit lijkt paradoxaal. Maar de passive holon zit steeds aan de buitenzijde ... en hij vervolgt zijn weg, terwijl de active holon in een deel van de passive holon is omsloten en dat deel verder met zich meetrekt. Dit concept geeft ons nu interessante mogelijkheden om bv. in de psychologie bepaalde energetisch aspecten beter te begrijpen denk maar aan de begrippen animus en anima, het vrouwelijk en mannelijk aspect in iedere mens. Nu kunnen wij dit holistisch begrijpen. Wij kunnen nu ook begrijpen waarom homeopathie werkt.
 |
|
Maar wij komen even terug op die arm en mouwen. Laten wij even een test doen. Een eerste vaststelling is dat bij het bewegen de stof van de mouw plooit en vervormt als de arm beweegt. Maar als wij ons oor dicht bij de mouw houden HOREN wij ook de wrijving van de mouw op de arm. Hier krijgen dus een nieuw gegeven. De beweging van de arm of van de mouw 'ver-oorzaakt' een onderlinge wrijving, en die wrijving veroorzaakt op zijn beurt een 'geluid'. En indien wij de mouw heel snel op en af bewegen voelen wij hoe er warmte op die plaats ontstaat. |
|
Welnu op identieke wijze ontstaat in de natuur een aantal natuurverschijnselen die wij als onafhankelijk van elkaar beschouwen. In de fysica spreken wij van thermo-dynamische en de electro-magnetische verschijnselen en van de sterke en zwakke straling (radiation).
Deze verschijnselen zijn in feite allen het gevolg van het over elkaar schuiven van de spacetime laagjes in holons. De bewegingen van de binnen-volumes van een holon kun je zien als een soort dynamo met flexibele wanden. Afhankelijk van de opbouw van lagen zal de soort vibraties door ons electriciteit genoemd worden. Die plaatselijke lading is dan zo sterk dat deze onmiddellijk over het membraan wordt afgevoerd. naar een minder vibrerende holon wil en daarom een deel van zijn vibraties over het membraan wegstuurt. Dat is dan dus een electron. |
|
|
