De SOORTEN COMBINATIES van HOLONS.

Holons ook met elkaar kunnen communiceren en kunnen elkaar 'be-invloeden'. Dit kan op heel wat manieren.

(1) Holons kunnen tegen elkaar komen met hun continu bewegend oppervlaktes en zo elkaars trillingen wijzigen.

Dit kan op een vriendelijk manier (harmonisch, elkaar verstekend) maar ook vijandig (disharmonisch, tot het tenietdoen van de andere holon) gebeuren.

Hier zien we hoe een groen holon het oppervlak van de gele holon exciteert waarop de extra oscillaties van het gele spacetime membrane een nieuwe blauwe holon verwerken in een binnen-membraan van het gele holon. Dit is hoe bv. Kennis-holons ontstaan.
Holons kunnen ook direct via een oppervlakte contact met elkaar communiceren en van elkaar informatie opslaan. Dit kan bv. leiden naar een 'kennis-holon'. In de tekeningen zie je dat. Een groen holon veroorzaakt specifieke vibraties in de buitenlaag van een geel holon, en door die vibraties wordt ook een blauwe binnenlaag van die holon geëxciteerd. Daardoor ontstaat in die binnenlaag een nieuwe holon. Dat holon bevat dan een structuur die de informatie van het groene holon bevat. Zelfs als het groene holon weg gaat dan blijft die 'groene kennis-knoop' in het gele holon behouden. Op deze wijze wordt het duidelijk dat het opslaan van kennis op een geometrisch basis mogelijk is. Dit staat in tegenstelling van bv. de benadering van Hameroff-Penrose die via een 'magische' Quantum mechanische 'Superpositie' moeten werken. (Zie de engelstalige link of de pdf-file).

(2) Holons kunnen in andere holons pelastreren en zich daar 'nestelen' in één of meer lagen van de gastheer-holon.
Hier zien we een pink holon die zich in een groene holon nestelt. Hoe lang deze verbinding zal duren hangt af van diverse factoren.
Onderaan zien we een rode holon die de groene hollon volledig pelastreert. De groene hollon is nu langs diverse kanten verbonden en maakt zo deel uit van een holon netwerk.
(3) Holons kunnen andere holons volledig pelasteren en aldus het 'leven' van die holon bestendigen.
Op de tekening hiernaast zien we de licht-blauwe holon BPw ( die een laag van de groene holon GPw bevat, die op zijn beurt weer een deel van de rose peak RPw bevat). Indien deze holon BPw gepelastreerd wordt door een extern (donker blauwe) holon XPe of XPe dan wordt hij gefixeerd. Hij wordt vastgepind door de donkerblauwe holon, en vormt samen met deze een nieuwe oranje holon. De gepelastreerde holon BPw kan niet meer de-pelastreren (terugtrekken, ont-binden) want zijn lagen worden vastgehouden. Denk bv. hoe een garendraad twee losse stukken stof bij elkaar houdt.

Holons hebben elk unieke eigenschappen. Deze hangen af van de (historische) wijze waarop zij 'gelaagd' zijn, en hoe zij verbonden zijn met andere holon netwerken.
In de fysica wordt verwezen naar de 'Observer' of de 'Participant', dus de persoon die de experimenten uitvoert of de waarnemingen doet.
Als de waarnemer (die zelf ook als totaliteit een holon is) experimenten doet ziet hij deze natuurlijk steeds van zijn zijde, en hij kan enkel die 'dingen' zien waarvoor hij 'sensoren' (zoals onze zintuigen) of 'instrumenten' heeft. Een deel van het geheel blijft echter verborgen.
In de tekening hiernaast ziet de rode waarnemer enkel de holons die in het rode universum verschijnen. Van 'gebeurtenissen' in het blauwe universum kan hij enkel 'soms' onverklaarbare effecten zien (tengevolge van de 'deformatie' van het spacetime membraan.
Enkele voorbeelden zijn de zogenaamde 'donkere materie' (Dark Matter), 'virtuele partikels' en 'anti-partikels'.
Voor de waarnemer zijn enkel die holons zichtbaar die 'resonant' zijn met zijn systeem. Al de andere holons zijn slechts indirect waarneembaar via hun effecten op waarneembare holons of liggen totaal buiten zijn waarnemingsveld. Aangezien de wetenschappelijke waarnemer slechts een deel van de spacetime geometrie kan waarnemen - namelijk de holons met de meeste dichtheid - beschouwt hij enkel de waarneembare holons als realiteit. Voor hem zijn de waarneembare holons (inclusief 'energie holons' die hij als velden beschouwt ) onafhankelijke fenomenen.

In een holistisch wereldbeeld is er echter een achterliggende geometrie van interconnectiviteit. Deze verbondenheid via het spacetime membraan is hetgeen
gravitatie wordt genoemd, en dat de (verkeerdelijk) zwaartekracht wordt genoemd.
Dit wordt ondermeer in het engels behandeld in volgende link.
Nederlands



© Dirk Laureyssens, 2002. All rights reserved.